Dames
Bijna ren jaar geleden na mijn miskraam en wie had durven denken dat ik een jaar later drie kinderen zou hebben.
Lang geleden. Vandaag 500 dagen lid. Onze tweeling is ondertussen al een maand oud maar liggen nog op de neonatologie van het universitair ziekenhuis. Het zijn drukke dagen en heb nog geen tijd gehad om mijn Bevallingsverhaal te schrijven want zit voornamelijk in het ziekenhuis en tussen de lange ritten door en het kolven van de moedermelk en nog wat met mijn oudste bezig te zijn heb ik nog geen tijd gevonden om het hele verhaal te noteren maar ze mogen bijna naar een ziekenhuis dichter bij huis en dan heb ik hopelijk iets meer tijd.
Maar het voornaamste is dat ze het goed doen. Ze mogen al een tijdje niet meer op de intensieve afdeling en komen goed bij alleen geven ze soms wat voeding terug. maar voor hun leeftijd doen ze het super!
Van de week heb ik ze voor het eerst samen kunnen vastnemen en waren ze ook echt voor het eerst bij elkaar. Ze waren zo rustig en kelen elkaar diep in de ogen. Voor mij ook heel emotioneel, voelde me even terug zwanger, terug herenigd!
Ik ga niet ontkennen dat het een zware periode is zowel fysiek als emotioneel. Dagelijks je kids te moeten achter laten doet zoveel pijn! Rusten daar heb ik geen tijd voor ook al zegt iedereen dat je dat moet doen mat als ik thuis op de zetel ga liggen kan ik mijn kleine vriendjes niet zien dus dat is ook geen optie!
Maar ze stellen het prima en daar doen we het voor. Hopelijk mogen ze ergens op het einde van de maand mee naar huis! Ik hoop ze graag samen mee naar huis te krijgen!
Tot binnenkort!
Ik lees jullie blogs nog mee hoor!
reacties (0)